Bu
günlerde gerek Türkiye’de gerekse Kıbrıs’ta hep aynı soruları, insanlar biri
birlerine soruyorlar. “Ada’da neler oluyor?” “Kıbrıs, elden gidiyor mu?”
Rumlar
tarafından gerçekleştirmek istenen Enosis için en yoğun baskıların olduğu
1960’lı yıllarda bu sorular yine gündemdeydi. 1959-1960 yıllarında bizim gibi
bu adada öğretmenlik yapan ünlü bayrak şairi Arif Nihat ASYA, bu sorulara bir yazısında şöyle cevap vermektedir:
“Bütün Akdeniz ve Ege adalarında hakkımız
olduğunu dünyaya unutturmamak için, zaman zaman, adalar meselesini ortaya
atmamız gerekirdi. Bu hazırlığı yapmadığımızdan, şimdi Kıbrıs uzerinde hak
iddia etmemiz, dünya için sürpriz teşkil etmektedir. Kıbrıs giderse bu yüzden
gider.
Kıbrıs,
davamızın kuvvetine rağmen, davavekillerimiz yüzünden elden gider.
Kıbrıs,
“kimsenin toprağında gözümüz yoktur.” hükmü yüzünden değil, bu hükmü yanlış
anladığımız ve bu yanlış anlayışa kendimizi inandırdığımız için elden gider.
Kıbrıs,
bir yandan bizim coğrafyaca yakınlığımıza fazla güvenip uzun müddet başka şey
düşünmemiş olmamız; bir yandan Yunanlılar'ın, mesafece uzaklıklarına
bakmayarak, Ada'ya çoktan beri manevi yakınlık göstermeleri neticesi elden
gider.
Kıbrıs,
verdiğimiz için değil, fakat «vermeyiz!» demekten gayri bir şey yapamadığımız
için elden gider.
Kıbrıs'ı
bir gemiye benzetir dururuz... baş tarafı bize doğrudur. Kıbrıs, biz ya
uyurken, ya içişlerimize dalmışken, dümeni Yunanlı'nın eline geçtiği için elden
gider.
Kıbrıs,
Kıbrıs'lı Türk'ün şehit vermek istememesinden değil, şehit vere vere tükenmesi
yüzünden elden gider.
Kıbrıs,
kendisiyle aramıza deniz girdiği için değil,deniz bahane edildiği için elden
gider.
Kıbrıs,
Yunanistan'ın kendisini güçlü saymasından değil, bizi zayıf sanması yüzünden
elden gider.
Kıbrıs,
durup dururken elden gitmez...coğrafyamız dışında kalmış ırkdaşlarımızdan söz
açan «ırkçı», dindaşlarımızdan söz açan «gerici», topraklanmızdan söz açanı
“Turancı” diye damgaladığımız için elden gider.
Kıbrıs
aldatıldığımız için değil; aldandığımız için elden gider.
Kıbrıs,
ada’daki Türk’ün bize güvendiği müddetçe elden gitmez; bize güvenini kaybetmesi
yüzünden elden gider.”
Buna göre bizde diyoruz
ki “Kıbrıs cephesinde değişen
bir şey yok”
Kaynak:
ASYA, Arif Nihat (1975) Bütün Eserleri, Çekirdek:1 Ötüken
Yayınevi, İstanbul
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder